Cykoria Podróżnik (Cichorium intybus)
Cykoria Podróżnik należy do rodziny złożonych (astrowatych). Na terenie Polski jest bardzo popularna zazwyczaj rośnie na nieużytkach, ugorach, przydrożach, łąkach. Charakteryzuje się pięknymi dużymi kwiatami o błękitnej barwie. Osiąga zazwyczaj do 120 cm wysokości, łodygi mają kolor szarozielony i wąskie lekko ząbkowane liście. Zakwita w okresie lipca-sierpnia. Jako ziele lecznicze stosowana jest już przez starożytnych greków i rzymian. Surowcem stosowanym w ziołolecznictwie jest jej korzeń oraz ziele.
– Do 49% inuliny,
– Do 0,1% gorzkiego glukozydu intybiny,
– Laktucynę,
– Cholinę,
– Pektynę,
– Sok mleczny,
– Sole mineralne,
– Cukry redukujące,
– Substancje żywicowe i śluzowe,
– Mikroelementy,
– Olejki eteryczne.
Korzenie – jak zbierać i suszyć:
Korzenie wykopuje się w październiku, następnie myje, kroi i suszy w temperaturze 40°C.
– Witaminy C, B, P, PP.
Ziele – jak zbierać i suszyć:
Ziele zbiera się na poczatku kwietnia i suszy w temperaturze 30°C.
Zastosowanie
– Pobudzają wydzielanie soku żołądkowego,
– Mają silne działanie moczopędne,
– Zwiększają wydzielanie żółci,
– Poprawiają przemianę materii,
– Uzupełniają niedobory mikroelementów,
– Działają ogólnie wzmacniająco na organizm.
Sposoby przygotowania
Napar przyżądzamy w proporcjach 25 g suszonego i rozdrobnionego korzenia na 0,5 l wrzącej wody. Pić 2-3 radzy dziennie po pół szklanki.
Nalewka z korzeni cykorii podróżnik:
Nalewkę przyżądzamy w proporcjach 1 część rozdrobnionego korzenia na 5 części 70% spirytusu.
Pić 5 razy dziennie, rozcieńczając wodą 20 kropli nalewki.
Gumowska I., ziółka i my, Warszawa 1984
br>