Bylica Piołun (Artemisia absinthium)
.jpg)
Wprawdzie istnieje jeszcze kilka innych gatunków bylicy i wszystkie mają właściwości lecznicze, zajmiemy się tą najbardziej popularną w naszym regionie czyli Bylicą piołun (potocznie nazywaną również – piołunem, absyntem, psią rutą). Zakładam, że większość osób spotkało na swojej drodzę tą roślinę jednak dla pewności opiszę co ją wyróżnia od pozostałych bylic. Osiąga wysokość od 40 do 80 cm, posiada jedwabistofilcowate liście z góry szarozielone a od spodu białawe. Roślina roślina jest bardzo aromatyczna, jasnopopielata. Najczęściej możemy ją spotkać w miejscach o suchym podłożu dobrze nasłonecznionym.
Kwitnie od lipca do września.
– Absyntynę,
– Anabsyntynę,
– Substancje goryczkowe,
– Do 0,5% olejku lotnego,
– Garbniki,
– Flawonoidy.
Zastosowanie
– Żółciopędnie/Żółciotwórczo,
– Pomaga przy bezsoczności i bezkwaśności żołądkowej,
– Zwiększa apetyt,
– Pomaga przy niestrawności, antonii jelit,
– Pobudza działanie przewodu pokarmowego,
– Zewnętrznie w zwalczaniu pasożytów skóry.
UWAGA – nie stosować wyciągu w przypadku schorzeń:
– Hemoroidy,
– Stany zapalne błon śluzowych żołądka i jelit,
– Krwawienia w przewodzie pokarmowym.
W stanie ciąży również jest to zabronione.
Sposoby przygotowania
– Do pustej butelki włożyć kilka gałązek kwitnącego ziela, następnie zalać spirytusem.
Stosować przy niestrawnościach, zaparciach, schorzeniach wątroby.
Dawkowanie:
– 10 do 30 kropel dodać do szklanki wody i pić 2-3 razy dziennie 30 minut przed posiłkiem.
– 20 do 50 kropel na pół szklanki wody przy schorzeniach wątroby.
Napar z liści piołunu:
– 10 g ziela na 170 ml wody.
Podawać łyżkę stołową. U dzieci stosuje się również jako lewatywy przeciw owsikom i glistom jelitowym. Zewnętrznie można robić okłady lub wcierać przeciwko świerzbowcom.
Sproszkowany piołun:
– 2-3 g piołunu zmieszać z miodem.
Podawać na czczo przy leczeniu robaków jelitowych.
Gumowska I., ziółka i my, Warszawa 1984
Galeria
Bylica Piołun
Bylica Piołun (rysunek)
