Zioła Lecznicze – Ziołolecznictwo (Zioła Szwedzkie, Zioła on-line)

Aloes i jego właściwości lecznicze znane były od pradawnych czasów (starożytne Chiny, Egipt, Babilon) praktycznie we wszystkich rejonach klimatu gorącego. Pochodzi z południowej Afryki i do dzisiaj znanych jest około 180 jego gatunków. Często jest mylnie uważany za kaktus z powodu jego kolców na brzegach liści, należy jednak do rodziny liliowatych.

W farmacji pod nazwą aloe rozumiany jest sok pozyskiwany z egzotycznych liści, importowanych z Afryki. Jest to stała, prawie czarna masa o silnych właściwościach przeczyszczających. Wykorzystywany jest zazwyczaj do produkcji drażetek lub nalewki.

Liście aloesu zawierają wiele substancji śluzowych oraz biogenne stymulatory. Śluz działa leczniczo podawany wewnętrznie i zewnętrznie, przyśpiesza również regenerację tkanek skóry. Często stosuje się go w owrzodzeniach żołądka, dwunastnicy, jelit i dziąseł.

Zastosowanie

Aloes jako środek przeczyszczający
– kluczowe jest ustalenie dokładnej dawki (przedawkowanie może zaszkodzić zamiast pomóc),
– nie wolno podawać żadnych preparatów, leków, nalewek do użytku wewnętrznego kobietom
w ciąży, ponieważ zawarte w aloesie związki spowodować mogą krwawienia, a nawet poronienie.

Leczenie ropiejących ran, skaleczeń i otarć naskórka
– Należy oderwać liść aloesu,
– Umyć go starannie i usunąć kolce,
– Rozerwać lub rozciąć na pół wzdłuż liścia,
– Przyłożyć miękiszem na ranę i umocować bandażem lub plastrem,
– Opatrunek należy zmieniać po 8-10 godzinach, ale zazwyczaj po tym czasie rana jest już wyleczona.

Ze świeżych liści aloesu produkuje się również tzw. „wyciąg wodny“ (Biostymina-polski preparat wg zasad terapii tkankowej Fiłatowa produkowany przez Herbapol). Przeznaczony jest głównie do iniekcji (wstrzykiwania). Działa bodźcowo oraz wzmaga siły obronne organizmu.

Biostymina pomaga również w leczeniu chorób oczu, wątroby, wyniszczeniu organizmu, w chorobach wrzodowych żołądka i dwunastnicy oraz czyraczności.

Sok lub miazgę ze świeżych liści aloesu często stosuje się również w łuszczycy, oparzeniach, wrzodach, ranach zakażonych.

Winko aloesowe
W latach 50-tych powstała plotka – ponoć według badań biologów w ZSRR winko aloesowe leczyło nowotwory. Niestety okazała się ona nieprawdziwa. Osoby, które mimo wszystko przyrządzały sobie takie winko odkryły, że pomaga ono na inne dolegliwości.

Pomimo tych leczniczych właściwości należy uważać, gdyż nadmiar spożywania aloesu może zaszkodzić.

Jak przygotować winko aloesowe:
– 300 gram świeżych liści (2-3 letniej rośliny) rozetrzeć/zmiksować na miazgę,
– Dodać 500 gram miodu (najlepiej majowego),
– Zalać 700 ml czerwonego wina i 100 ml spirytusu,
– Zlać do butelek z ciemnego szkła,
– Zakorkować i zostawić na 5 dni w ciemnym, chłodnym miejscu.

Ponoć lepiej jest przygotowywać winko w mało oświetlonych pomieszczeniach lub przy czerwonym świetle, aby nie niszczyć substancji aloesu wrażliwych na światło słoneczne.

Jak spożywać winko aloesowe:
– Pić 3 razy dziennie po łyżeczce na 2 godziny przed jedzeniem,
– Zwiększać porcje stopniowo do łyżki 3 razy dziennie,
– Kuracja trwa 2 miesiące.

Jak hodować aloes

Jako, że aloes nie jest zbyt wymagającą rośliną można ją łatwo hodować w doniczce. Sadzenie najlepiej rozpocząć pod koniec lipca lub w sierpniu. Rozmnażanie w naszym klimacie następuje z sadzonek (z pędów bocznych i odroślowych). Sadzonki powinny obsychać 2-3 dni przez zasadzeniem, aby nie wyciekał z nich sok. Zabezpiecza to sadzonkę przed gniciem. Tak przygotowane sadzonki wsadzamy do mieszaniny ziemi kompostowej (4 części), torfu (2 części), gliny i piasku (po 1 części). Nawozić można Florovitem lub przefermentowaną gnojówką, rozcieńczoną wodą w stosunku 1:10. W doniczkach należy wzruszać ziemię aby zapewnić korzeniom dostęp powietrza. Należy również pamiętać, że zimą aloes dużo lepiej znosi przesuszenie niż nadmiar wilgoci. Miesiąc przed zbiorami zalecane jest częste podlewanie jednak tydzień przed zbiorem trzeba je przerwać.

Galeria

Podsumowanie:

Nazwa artykułu:

Aloes Uzbrojony (Aloe ferox)

Opis:

Aloes i jego właściwości lecznicze znane były od pradawnych czasów (starożytne Chiny, Egipt, Babilon) praktycznie we wszystkich rejonach klimatu gorącego. Pochodzi z południowej Afryki i do dzisiaj znanych jest około 180 jego gatunków.

Autor:

Kamil Kiryluk